Web Analytics Made Easy - Statcounter
به نقل از «قدس آنلاین»
2024-04-29@18:13:18 GMT

با تخفیف عجیب و غریبی در «مستوران2» بازی کردم

تاریخ انتشار: ۳ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۵۸۲۰۷۳

به گزارش قدس آنلاین، قاسم زارع، بازیگر سریال «مستوران2» افزود:  رقمی گفتم که در کار باشم. اصلا به مساله مالی فکر نکردم.

بازیگر نقش «اعتصام» با بیان اینکه وقتی فیلمنامه را خواندم خیلی دلم می‌خواست نقش پادشاه یا دلقک را بازی کنم اظهار داشت: می‌توانستم در دو نقش پادشاه یا دلقک به اصطلاح خیلی معلق بزنم. اما متاسفانه بازیگران این دو نقش انتخاب شده بودند و در نتیجه نقش اعتصام را به من دادند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

چون کلیت کار را دوست داشتم بهانه‌ای نیاوردم. من مستوران یک را دیده بودم و دوستش داشتم. جای این نوع کارها را در تلویزیون و سینما خالی می‌بینم. وقتی با من تماس گرفتند و پیشنهاد دادند بدون هیچ گونه شرطی قبول کردم. ما باید به شدت به سمت این نوع کارها برویم و قصه‌های دزدی و تزویر و دروغ را کم کنیم.

وی افزود: در هر فیلم و سریالی محک می زنم که خودم در این نقش چه کار می توانم بکنم که متفاوت بشود یا من بازی متفاوتی ارائه دهم. موفقیت من به پتانسیل نقش هم بستگی دارد. نفرات پشت دوربین و همبازی‌های من خیلی تاثیرگذارند. من خیلی دوست دارم که بیننده با نقش من درگیر و همراه بشود. بازیگر باید بیننده را درگیر خودش کند.

جای این نوع کارها را در تلویزیون و سینما خالی می‌بینم

این بازیگر با تاکید بر ضرورت ساخت سریال‌هایی چون «مستوران» توضیح داد: راجع به مسائل روز زیاد کار ساختیم و خیانت جزیی از قصه های روزمره ما شده است. در حالی که فیلم‌های قدیمی تماما درباره گذشت و فداکاری و لوطی گری بود. با دیدن آن فیلم‌ها ته قصه یاد می‌گرفتیم که باید گذشت کرد. در قصه‌های روزمره ما جوان‌ها همدیگر را تکه و پاره می‌کنند. آنها از همان اول شروع به کلک زدن می کنند.

زارع تاکید کرد: ما در دنیای ادبیات و افسانه های کهن خیلی غنی هستیم. خیلی از قصه‌هایی که در هالیوود ساخته می‌شود، ریشه در ادبیات کهن ما دارد. آنها قصه‌های ما را مدرن و به روز کرده‌اند. منبع: خبرگزاری ایرنا

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: سریال مستوران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۵۸۲۰۷۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نامه سرگشاده قوچانی به سازمان تامین اجتماعی

آفتاب‌‌نیوز :

محمد قوچانی مدیر مسئول و سردبیر مجله آگاهی‌نو نوشت:

این یک نامه سرگشاده است خطاب به سازمان تامین اجتماعی.

دو مجله آگاهی نو و کتاب نامه با تولید محتوایی بیش از دوهزار صفحه در سال چهارنفر تحریریه ثابت دارد الباقی حق التحریر می‌گیرند. فهرست بیمه ما کوچک است: سردبیر و دبیر تحریریه، یک دبیرگروه و یکی از مشاورین مجله که برای آن‌ها بیمه رد می‌شود. ما به دلیل سازمان کوچکمان حتی منشی تحریریه یا مدیر مالی و اداری مستقر نداریم، چون بودجه اش را نداریم و تا حالا خودمان همزمان منشی و مدیر هم بوده ایم. درباره این چهارنفر هم بخشی از حق بیمه را ما پرداخت میکنیم و بخشی را وزارت فرهنگ که طبق یک قانون مشخص و عام به نشریات تا یک سطحی تخفیف می‌دهند. 

سازمان تامین اجتماعی با اعزام بازرس به صورت مکرر ما را کنترل می‌کند که مبادا این فهرست بیمه صوری و جعلی باشد! و، چون حرفه روزنامه نگاری را با مشاغل دیگر اداری و تجاری قیاس می‌کند معتقد است ما باید از هشت صبح تا چهار بعد از ظهر در دفتر حاضر باشیم؛ بنابراین با بازرسی غافلگیرانه وقتی ما در حال مصاحبه یا تهیه مقاله بیرون مجله هستیم به دفتر مراجعه و با عدم رویت ما، کارگاه آگاهی نو را تعطیل اعلام می‌کند و تخفیف ارشاد را لغو می‌کند.

مثلا ما امروز در حال گفتگو با دکتر ظریف بودیم که سرزده تشریف آوردند و هرچه همکار ما توضیح داده و مجله و نوشته‌های ما را نشان داده بازرس محترم زیر بار نرفته و کارگاه را تعطیل گزارش کرده است.

سوال من این است پس این همه محتوا چگونه تولید می‌شود؟ چرا کسی حرفه ما را به رسمیت نمی‌شناسد؟ چرا فکر نمی‌کنند من هر روز نمی‌توانم کتاب‌هایم را به دفتر ببرم و مقاله بنویسم؟ نمی‌توانم همه سیاسیون و روشنفکرانی که با آنان گفتگو میکنیم را به دفترمان دعوت کنم؟ نمی‌توانم با روزنامه نگاران برخورد اداری کنم! 

ما مطبوعات مستقل (خصوصی و غیر دولتی) بنگاه‌های ضعیفی هستیم. حتی چند میلیون تومان هم در کار ما اثر دارد. اگر ما بیکاره بودیم که دفتر مجله اجاره نمی‌کردیم. چرا در شب‌های صفحه بندی که تا صبح کار میکنیم بازرس نمی‌فرستید؟

اصلا چرا مجله را ورق نمی‌زنید که کارنامه ما را ببینید. قطع یک تخفیف ناچیز قانونی به مطبوعات کدام مشکل دولت یا بیمه را حل میکند؟ کار ما مخفیانه نیست. مجله منتشر میشود و میزان کار هر فرد در آن روشن است. ما مغازه نداریم که هر روز صبح کرکره لش را بالا ببریم. روزنامه نگاری را به رسمیت بشناسید ...

رونوشت: 

۱. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی

۲. وزارت کار 

۳. سازمان تامین اجتماعی شعبه خیابان ملک

۴. انجمن صنفی روزنامه نگاران استان تهران

دیگر خبرها

  • امیر جدیدی بازیگر فیلم فرانسوی شد
  • نامه سرگشاده قوچانی به سازمان تامین اجتماعی
  • استفاده از ظرفیت نخبگان موجب توسعه می‌شود
  • ۶ خطه شدن دو آزادراه در اصفهان/ ایمنی در همه کارها اولویت دارد
  • کیلین مورفی با دنباله‌های «۲۸ روز بعد» همراه می‌شود
  • آشنایی با نحوه محاسبه هزینه بیمه شخص ثالث
  • ادعای عجیب تن‌هاخ: ما جذاب‌‌ترین تیم لیگ هستیم!‏
  • برای کار التماس نمی‌‌کنم
  • تخفیف موزه‌ها و اماکن تاریخی یزد به مناسبت روز معلم
  • اعلام شرایط تخفیف ۱۰ درصدی کل قرارداد واگذاری سرخابی‌ها